Prumpulykt

Það hefur aldrei vafist fyrir mér að prumpa, það er nokkuð sem hefur reynst mér mjög auðvelt. Hingað til hef ég getað losað mig við loftið á nokkuð hljóðan og lyktarlausan hátt. Undanfarið hefur loftlosun mín færst óþarflega mikið aukana og bæði hljóð og lykt einnig aukist jafnt og þétt. Nú er svo komið að ég er ekki í húsum hæf. Ég veigra mér næstum við að fara út í búð og þegar verst lætur er lyktin svo slæm að ég er orðin dónaleg gagnvart sjálfri mér. Ef ég á bágt með að vera í minni eigin prumpulykt hvernig get ég þá boðið öðru fólki upp á hana?
Ég vona að þetta sé tímabundið en ekki viðvarandi ástand því annars verð ég bara ein það sem eftir er með rassinn út um gluggann.