Jæja, þá er ég búin að vera í túristaleik í allan dag - það er nú bara frekar erfitt. Sá littlu hafmeyjuna í fyrsta skiptið án þess að það væru japanir hangandi utaní henni, hún var voða sorgleg á svipinn, saknar örugglega japananna. Við sáum fullt af hlutum sem ég hafði ekki séð áður, götur, bygginar og konunglegt glamör. Það tekur svoldið á að vera túristi ekki síst þar sem haustið er komið og kuldinn farinn að láta til sín taka. Ég er dösuð og rjóð, kát og sæl með kuldahroll.